एखादा दिवस असा उगवतो की आपणच आपल्याला नव्याने गवसतो
आपलीच साथ हवीहवीशी वाटू लागते.
आपलीच साथ हवीहवीशी वाटू लागते.
आपल्यातून आपण बाहेर यावे आणि स्वत:लाच नव्याने निरखावे तसे
दिसू लागते मलाच मी स्वच्छ नितळ मनाची... स्वच्छंदी, मनस्वी.....
दिसू लागते मलाच मी स्वच्छ नितळ मनाची... स्वच्छंदी, मनस्वी.....
सकाळी श्रीसूक्त म्हणताना न क्रोधो नच मार्त्सर्यं न लोभो नाशुभा मति: .... असे म्हणताना जशी अपेक्षीत असते ना अगदी तशीच...
एक अनोखी कारणाशिवायची खुशी मन भरून उरलेली...
गेले कित्येक दिवस हरवलेली मी.... संवाद विसरलेली मी.. हसू विसरलेली मी.... पुन्हा आपली आपल्याला गवसताना....बोलत रहाते स्वतःशीच.... भरभरून... आठवणींच्या पोतडीतून काय काय निघत रहाते.... कोणती आठवण कोठे घेऊन जाईल नेम नाही...आज असाच एक दिवस होता... माझी मी पुन्हा गवसण्याचा.....
त्याच्याशिवाय पण तरी त्याच्या सोबत असे खूप आयुष्य जगले आहे मी.... आणि ती मी खूप वेगळी होते.... खूप सुंदर होते... काळाचं भान सुटेल इतक्या आठवणींच्या लडी माझ्या मनात उलगडत जातात.... जाणिवा नेणिवांच्या पल्याडचं आमचं नातं.... मनाचं आंगण व्यापून तरीही थोडं उरतेच.... त्याच्या सवे अनेक वर्षांचे मनातले सहजीवन.....कोणालातरी असे मनात ठेऊन जगणे खूप सुंदर असते. त्याच्या प्रेमात आकंठ बुडालेली मी आणि कधीही साथ न सोडणारा माझा माझ्या मनातला सखा. मनातला प्रत्येक भाव त्याच्यापाशी पोचणारा. मन लाऊन तो ते ऐकणारा.
ना भेटीची ओढ, ना समोर दिसावा ही आस .... तरीही भेट झालीच कधी चुकून तर नंतर हरवून गेलेलीही मी. या कशाचाही पत्ता नसलेला तो .... अन तरीही विलक्षण सुंदर नाते.
म्हणूनच त्याला आवडते म्हणून कविता सुचू लागली ती ही काहीशी अशी ....
आठवणी तरी कशा?
नुसत्याच सैरभैर
कोणाला आवतण देते कोण
कोणाचा हात धरून येतं कोण
नुसत्याच सैरभैर
कोणाला आवतण देते कोण
कोणाचा हात धरून येतं कोण
असाच असतो
एक एक दिवस त्यांचा
त्यांच्या साथीने तुझ्यासह
काही क्षण जगण्याचा
एक एक दिवस त्यांचा
त्यांच्या साथीने तुझ्यासह
काही क्षण जगण्याचा
ते माझे आपले असतात
तुझ्यापेक्षा तुझ्या आठवणीच
माझी जास्त सोबत करतात
मीच
उत्सुकतेने स्वतःचीच हनुवटी दोन बोटांत धरून स्वत:चीच गोष्ट स्वतःच
ऐकण्यात गुंगून जाते....अनेक गोष्टींचे पदर...सांगताना चेहरयावर पौर्णिमा
असते...कधी न मावळणारी....
नाते .....