त्याचे दर्शन

गुंतला जीव कसा त्यास टाळतो
जितके दूर पळतो तितका
तो मनाचा ताबा घेत जातो

असाच एक दोनदा म्हणाला
मला चल आज तू सोबत
नकळत्या वयात नाही काही कळले
थोडी पावले सहज चालले त्यासवे

नंतर इवले इवले पाश गुंतता
पुन्हा त्याचे दर्शन घडले, पुन्हा तीच हाक
त्यासोबत पुन्हा थोडी चालले
घरापाशी नेऊन त्याने पुन्हा हात दिला सोडून

आता माहीत आहे तू जेंव्हा येशील
तेंव्हा असेन अगदी निर्विकार निर्विचार
आपली ओळख आहेच तेंव्हा कधीही
तयार असेन तुझ्या सोबत चालायला

फक्त एकदा हात हाती घेतलास तर
पुन्हा कधीही न सोडण्यासाठी तो घे
आणि फक्त एवढंच कर की
माझ्यात गुंतल्या जीवाची
थोडी तरी बाबा काळजी घे